Iedereen heeft er een gehad: een onvergetelijke leraar. Degene die raakte, die in beweging bracht, die vormde en richting gaf aan het leven van leerlingen, die, kortom, blijvende indruk heeft gemaakt. Ik denk dat iedere leraar onvergetelijk is en er altijd wel een leerling is bij wie hij of zij een fundamentele rol in het leven speelt. Er zijn veel films over zulke onvergetelijke leraren, maar ook over bijzondere klassen.
Van onvergetelijke leraren en bijzondere klassen kun je veel leren. Dicht bij huis vind ik Mees Kees aansprekend, en in de blog hier lees je over een onvergetelijke Japanse leraar. Deze blog wil ik gebruiken om de film Entre les murs op ieders vakantienetvlies te krijgen. François Bégaudeau verwerkte zijn ervaringen als leraar in het gelijknamige boek en speelt zichzelf in de film. De door Laurent Cantet geregisseerde verfilming won terecht de Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes in 2008.
Herkenbaar
Als kijker zit je, zoals de titel van de film al aangeeft, tussen de muren van de school en ben je getuige van alle aspecten van het leven op school en in de klas. De leerlingen, de lerarenkamer, de potjes voetbal op het schoolplein; alles komt aan bod. Je ziet dus ook de dynamiek en het geduw en getrek tussen de leraar en de leerlingen. De dagelijkse beslommeringen op school krijgen in deze film iets bijzonders en fascinerends.
De leerlingen zelf – geen van allen professionele acteurs – lijken stereotypen, maar zijn dat ook weer niet. Er is een brutaal, goedgebekt meisje van Marokkaanse afkomst, Esmeralda. Souleymane is de stoere jongen met een klein hartje. De Chinese jongen Wei spreekt nog niet zo goed Frans, maar wil wel graag erbij horen en goede cijfers halen. Ook leer je de nieuwe jongen kennen die vanwege wangedrag van zijn vorige school is gestuurd en nu braaf wil zijn, en zie je dat dat mooie meisje wel stoer wil doen maar dat eigenlijk niet durft. Allemaal tieners van diverse komaf en op zoek naar zichzelf: zo herkenbaar!
Rauwe realiteit
Waarom is Entre les murs meer dan de moeite waard? Mijn collega Martina Nieuwenhuis geeft een heldere omschrijving:
“De rauwheid ervan is echt inspirerend. De docent die in beeld komt spaart zichzelf niet. Hij wordt af en toe echt (te) kwaad op zijn leerlingen en je zou als moraalridder kunnen zeggen dat hij te ver gaat en niet pedagogisch verantwoord bezig is. Daardoor wordt jou wel realiteit getoond, een waarin zowel leerlingen als docent als individuen worden gezien die zich in deze realiteit staande proberen te houden. Met alle worstelingen die daarbij horen – in het onderwijs, maar ook met diversiteit in de samenleving en problemen thuis. In tegenstelling tot die andere inspirerende Franse film over school, de documentaire Être et Avoir, is Entre les murs dus niet zo geromantiseerd.
Ook het verhaal achter de film is mooi. In de film spelen de leerlingen hun eigen (afgelopen) schooljaar na. Deze klas mocht vervolgens mee naar het Filmfestival van Cannes, waar de film de Gouden Palm won won. De docent vond namelijk dat zijn leerlingen de sterren van de film waren. En dat vind ik dan weer mooi. Dat heeft iets puurs en eerlijks.”
Alle reden dus om (tijdens de vakantie) een moment vrij te maken voor Entre les murs. Heb jij nog kijktips? Wil je laten weten waarom die ene leraar blijvende indruk op jou heeft gemaakt? Plaats dan hieronder een reactie op deze blog!
