Dat klinkt alsof ik een overtuigd sociaal-democraat ben, een doorgewinterde PvdA-er. Het tegendeel is eerder waar: ik ben tegen de mate van overheidsbemoeienis die de PvdA voorstaat. Ik geloof niet in het zogenaamde eerlijk delen en de ‘linkse’ aanpak van de welvaartstaat gaat in mijn idee altijd mis. Maar toch: bij alle verkiezingen is het hetzelfde liedje: uiteindelijk kleur ik het vakje van de PvdA rood, nog nooit stemde ik anders.
In het linkse denken zit een element waarin ik heilig geloof: het belang van samenleven en samenwerken. We leven, werken en leren met z’n allen. Dat is wat me aanspreekt in onderwijs; de dingen met elkaar oppakken en samen beter worden.
Minister van Onderwijs Jet Bussemaker is de representant van dit denken. Ze inspireerde me al eerder tot deze blog en op 1 september schreef ze een artikel in de NRC dat wederom aanspreekt. Rond Prinsjesdag 2014, waarin allerlei cijfers over elkaar heen buitelen, is het goed om de inhoud van dit betoog nogmaals te attenderen. Ze pleit ervoor om in het (hoger) onderwijs te ‘reiken naar de maan’, en daarbij horen vier dingen. Ik vat ze samen:
- Leerlingen en studenten moeten we voorbereiden op een toekomst die we niet kennen. Oude ordeningen gelden dan niet meer, de wereld verandert door globalisering, digitalisering en individualisering.
- De wereld wordt complexer: problemen hebben vaak meerdere oorzaken en vragen daarom om oplossingen uit verschillende richtingen. Dat betekent dat we multidisciplinair moeten gaan denken en, onder meer met behulp van digitalisering, wereldwijd moeten samenwerken aan oplossingen. Een scherp onderscheid tussen bijvoorbeeld taalwetenschap en natuurkunde (om maar iets te noemen), is niet van deze tijd.
- Bij ontwikkelen hoort risico’s nemen, experimenteren en fouten maken. Want er valt niets nieuws te ontwikkelen als van tevoren de exacte uitkomst van een probleem al bekend is.
- Flexibiliteit is noodzakelijk. Als we samen willen leren dan moeten we nieuwe combinaties durven maken en grenzen opzoeken. En dat moeten we samen doen. Zo gaan we terug naar de kern van leren: elkaar scherp houden, leren van elkaar en kritisch durven zijn.
En daarmee raakt ze de kern. Eén van de redenen van mijn rigide stemgedrag!
Nou geloof ik vast dat er mensen zijn die veel kritiek op het beleid van Jet Bussemaker hebben. Wie stift een kritische noot?
One Response
Zolang als ik mag stemmen krijgt dezelfde partij mijn stem.
Soms enthousiast, soms met tegenzin maar altijd blijft vredelievendheid en respect voor de wereld, medemens en natuur leidend voor mijn keuze.
De huidige politieke lijn uit Den Haag kan ik niet bevatten.
Maar dat is vaker voor een GroenLinkser het geval.
Bezorgde groet,