De vraag is bewust ‘waarom wereldburgerschap?’. Kinderen en jongeren groeien op in een wereld die vele malen groter is dan toen jij of ik opgroeide. Ik had een penvriendin in Noord-Brabant (kom zelf uit Utrecht), deed op mijn 11e mijn eerste en enige sponsorloop voor slachtoffers van de Kosovo oorlog en ging pas echt met dit thema aan de slag toen ik aan de Pabo begon. Als ik al iets over een mondiaal vraagstuk wist, was het wel dat kinderen in Afrika zielig waren en altijd honger hadden.
Nu
Voor de jongeren nu is de wereld groter en dichterbij (internet, tv, reizen, Facebook, mobiele telefoons en Skype). Door deze ‘dichtbije’ ervaring wordt de focus verlegd van ‘zielige kindjes’ naar gelijkwaardigheid en wederzijdse kennisoverdracht en afhankelijkheid. Ik voelde me geen wereldburger, maar voor de kinderen van nu is dat anders. Uit onderzoek van NCDO blijkt dat bijna de helft van de kinderen aangeeft zich wereldburger te voelen.
Later
Expats reizen de wereld over om samen te werken met professionals binnen hun vakgebied, de wereld vraagt om mondiale samenwerking als het gaat om het klimaat en samenlevingen mengen zich steeds meer. Onze samenleving roept daarom steeds harder om mensen die om kunnen gaan met complexe, veeltalige en interculturele omgangsvormen. Daarom wereldburgerschap in het onderwijs dus: voorbereiding op deze wereld.
Een kijkje in verleden, heden en toekomst
Rondom mondiaal burgerschap en samenwerking gebeurt al ontzettend veel, zowel binnen het onderwijs als daarbuiten. Afgelopen weekend was ik in het Vredespaleis in Den Haag. Ik ben er nog vol van. Wat hier gebeurt, al sinds augustus 1913, is letterlijk en figuurlijk grensoverschrijdend. Het Vredespaleis huisvest het Internationaal Gerechtshof en het Permanent Hof van Arbitrage als internationaal gerechtelijke instanties, maar ook de Bibliotheek en de Haagse Academie voor Internationaal Recht.
Als je het dan hebt over raad weten met complexe, veeltalige en interculturele omgangsvormen, dan is dit een prachtig voorbeeld. Waarom? Wat hier wordt begrepen is dat diversiteit onontkoombaar is, iedereen krijgt ermee te maken. En ook als je dit niet leuk vindt, is het verstandig om ‘de ander’ te begrijpen en er tolerant mee om te gaan.
Het Vredespaleis is absoluut een aanrader om met een klas te bezoeken. Heb jij nog meer tips voor excursies naar ‘levende weredburgerschap’ locaties? Deel ze hieronder!
