Wereldburgerschap: een kwestie van beleven!

Gepubliceerd op: 28 maart 2013
Door: Martina Nieuwenhuis

Toen mijn ouders 25 jaar getrouwd waren, wilden ze een bijzondere reis maken. Naar Tanzania (Oost Afrika). En ik? Ik vond het prima. Ik had weinig verwachtingen, maar het leek me hartstikke leuk om op safari te gaan. Pas toen ik daar was, de eerste grap met een Maasai maakte, het stof uit mijn kleren klopte en veel gesprekken voerde met onze gids, begon het te leven. En niet een beetje. De reis gaf een overload aan indrukken, emoties en ervaringen, die de eerste impuls gaf om me te ontwikkelen tot wie ik nu ben. Zowel privé als zakelijk; tot onderwijskundige met de focus op en interesse in wereldburgerschap.

Het ultieme streven is natuurlijk elk kind zo’n ervaring mee te geven. Een erg hoog gegrepen streven waarschijnlijk. Een misvatting is echter dat je dan dus zo’n beleving helemaal niet kunt bieden. Hier wat ideeën:

Culturen ontmoeten
Een interculturele ontmoeting is redelijk gemakkelijk te regelen: er zijn genoeg culturen in ons land aanwezig! Het kan heel interessant zijn om leerlingen interviews te laten doen met mensen met verschillende etnische achtergronden. Dit kan aan de hand van diverse thema’s. Bijvoorbeeld religie, eten en drinken, tradities of omgangsvormen. Het is ook mogelijk om digitaal contact te leggen met scholen in een ver land. Onderschat daarbij de functie van sociale media, zoals Twitter of Facebook niet. Daar plaatsen mensen immers de ‘gewone’ dagelijkse dingen: hartstikke leuk om te zien hoe hetzelfde, maar ook hoe anders deze zijn.

In actie komen
Dinsdag stuurde Tumult de lesbrief ‘Actie voor het goede doel’ uit. Ook dit is een ervaring: met een hele groep, zo niet met de hele school aan de slag voor een zelfgekozen goed doel. Koppel deze actie goed aan de inhoud van het doel: besteed aandacht aan de projecten van het doel en bekijk waar jullie geld heen gaat. Bij sommige stichtingen kun je een voorlichter aanvragen, bijvoorbeeld bij War Child. Zoals ik eerder al schreef, kwam er in mijn klas een ex-kindsoldaat. Dit heeft zowel op mij, als op mijn leerlingen, enorme indruk gemaakt.

Gebruik film
Sommige situaties zijn te abstract om uit te leggen. Bijvoorbeeld de redenen om te emigreren naar Europa. Beelden daarentegen, een documentaire bijvoorbeeld, wekken emotie op. Die emotie – en dat hoeft absoluut niet medelijden te zijn – geeft leerlingen een beeld van en een ingang naar dit onderwerp. Aan de hand van de beelden kun je verdere informatie geven.

Werkvakanties
Het Greijdanus in Zwolle heeft een jarenlange samenwerking met stichting Red een Kind. De organisatoren van de acties die gevoerd werden, hebben samen een reis gemaakt naar Ethiopië om te kijken naar waar hun geld terechtkomt. Een prachtige ervaring, kan ik me voorstellen. Zo’n soortgelijke ervaring is zelf ook te regelen. Er zijn namelijk ongelooflijk veel organisaties die werkvakanties aanbieden aan jongeren. Dit valt in de schoolvakanties en is vaak vanaf 16 of 17 jaar, maar de ervaring is natuurlijk overweldigend. Dus, ben jij een enthousiaste docent die dit met z’n leerlingen wil doen? Krijg jij ze zover dat ze geld inzamelen en meegaan? Dan weet je één ding zeker: je geeft ze een ervaring mee voor het leven. Het is bij deze organisaties vaak mogelijk om je als groep aan te melden, inclusief begeleiders. Ook leuk om leerlingen er sowieso op te wijzen natuurlijk! Voor de echt gedreven docent op dit gebied dus wat suggesties: Projects Abroad; Livingstone; Commundo; Activity International; World Servants; Global Spirit; SIW; Simbo.

Heb je meer ideeën om je leerlingen een ervaring te geven? Laat het me weten!

Misschien vind je dit ook interessant

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Search