Mythes en misverstanden over pubers #4: ze snappen de wereld nog niet

Gepubliceerd op: 1 juli 2019
Door: Florianne Sollie

Met een flink aantal jaren meer levenservaring is het een verleidelijke gedachte: wij, docenten, begrijpen de wereld beter dan onze puberleerlingen. Maar zijn we eigenlijk wel in de positie om hen te leren hoe het leven werkt? Snappen onze leerlingen de wereld echt nog niet?

Leren van ervaring

Natuurlijk hebben we als docenten door de jaren heen een schat aan ervaringen opgedaan. Niet alleen hebben we zelf onderwijs gevolgd, we hebben ook al vele leerlingen zien komen en gaan. Daardoor zien we bepaalde patronen ontstaan en kunnen we leerlingen beter adviseren. Uiteraard zijn wij ook experts op het gebied van de vakken die we geven. Daarnaast hebben we zelf allerlei situaties meegemaakt waar onze leerlingen ook mee worstelen: lastige situaties thuis, het verlies van een dierbare, een gebroken hart … In een eerdere blog pleitte ik er al voor om je eigen ervaring vooral te gebruiken om je in te leven in leerlingen en begrip te tonen. De leerlingen leren ervan als je je ervaringen met hen deelt, zowel vakinhoudelijk als breder gezien. Maar omgekeerd kunnen wij ook van onze leerlingen leren.

Omgekeerde wereld

De traditionele gang van zaken is dat de jongere generatie alle benodigde vaardigheden leert van de oudere generatie. Nu alle ontwikkelingen echter zo snel gaan, zien we vaak dat het andersom is. Vooral op het gebied van nieuwe technologie lopen de oudere generaties achter de feiten aan. Soms kan ik een leerling helpen het juiste knopje te vinden in Word of PowerPoint, maar complexer moeten de problemen niet worden. Niet geheel toevallig: voor een computerprobleempje van mijn oudste leerling (17), moest ik mijn jongste leerling (12) vragen het te komen oplossen. Met een lichte schouderophaal en een triomfantelijke grijns had hij het binnen een paar seconden gefikst.

Mensen maken zich vaak zorgen over de online veiligheid van hun kinderen en leerlingen, maar ik maak me vooral zorgen om mijn ouders en grootouders. Valse berichten van banken, links met virussen, spamberichten … Ik krijg ze altijd doorgestuurd van de mensen uit generaties boven mij, niet van jongere mensen. Jongeren hebben een online intuïtie ontwikkeld die wij volwassenen alleen hebben voor zaken in real life. Natuurlijk weten ze nog niet alles, zoals blijkt uit recent onderzoek. We kunnen onze leerlingen nog een hoop digitale vaardigheden aanleren, maar soms weten ze het echt beter. Laten we zo veel mogelijk van ze leren!

Een andere wereld

Over het algemeen weten pubers heel goed wat sociaal acceptabel is en wat niet. Toch zoeken ze graag de grenzen op, zowel richting docenten en ouders, als onderling. Dit is de enige manier om erachter te komen wat de grenzen precies zijn. Hoe irritant het soms ook is, dit is een essentieel onderdeel van volwassen worden. Als docenten moeten we blijven aangeven wat de grenzen zijn, en vooral waaróm. Maar: soms gelden in groepen pubers normen en waarden die niet matchen met ‘onze’ wereld. De wereld waarin zij nu opgroeien verschilt deels van de wereld zoals wij die waarnemen. Een puber die zijn telefoon nét iets later weglegt dan je zou willen, is misschien juist wel heel sociaal bezig. Hoe vervelend is het niet als je met iemand zit te chatten, en die antwoordt ineens niet meer? Het is het equivalent van zomaar opstaan en weglopen tijdens een familiediner.

Balans

Laatst wilde een leerling zijn telefoon gebruiken om het huiswerk te checken op Magister. Toen ik hem niet zag lezen maar typen, ben ik eens poolshoogte gaan nemen. Hij appte een vriend dat hij bij huiswerkbegeleiding zat, en dat hij later zou antwoorden. Tegen mij zei hij met een schuldbewuste blik ‘sorry’. Hij moest écht even antwoorden. Ik heb mijn waardering uitgesproken voor het feit dat hij zijn vriend liet weten dat hij weg was. Daarna heb ik hem gevraagd dit voortaan te doen vóórdat hij op mijn huiswerkinstituut arriveert. Ik praat veel met mijn leerlingen en probeer er zo achter te komen wat ze belangrijk vinden en wat hen bezighoudt. Mijn regels zijn niet per se belangrijker dan de normen die de jongeren onderling hebben. Zo gek zijn die meestal ook niet. Wél vind ik dat leerlingen alles zo moeten leren balanceren dat ze in geen van beide werelden regels overtreden. Hier lees je hoe je als docent kunt bijdragen aan balans in het drukke puberleven van je leerlingen.

Tweerichtingsverkeer

Leren snappen hoe de wereld werkt is tweerichtingsverkeer. Een docent die doet alsof hij/zij alles al weet, zal niet de juiste snaar raken bij een puberleerling. Bovendien mist deze docent de kans om te leren over de wereld van nu en van de toekomst: de wereld van onze leerlingen. Soms weten wij het als docenten beter, soms weten de leerlingen het beter, en soms is er niet eens één juist antwoord. Als docent ben je er niet alleen om leerlingen iets aan te leren. Je bent er ook om van hen, en met hen mee te leren.

In de volgende blog van deze serie deel ik mijn gedachten over ge(de)motiveerde pubers. Wil je voor die tijd meer weten over mijn werk? Kijk dan op www.flowhuiswerk.nl.

Misschien vind je dit ook interessant

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Search