Lesgeven op afstand, opvangen van leerlingen met ouders die essentiële beroepen uitoefenen en nu het vaststellen en wegwerken van leerachterstanden. De coronacrisis heeft het onderwijs hard geraakt. Bij Tumult horen we dat er op meerdere scholen nog steeds interne onrust is door de gevolgen van Corona. Hoe gaat het in de klas nu we terug proberen te gaan naar ‘normaal’? Docente Angelica Ettema van het Yuverta vmbo Montfoort deelt haar ervaringen met ons in deze gastblog.
Een ander begin dan ooit tevoren
Het is herfstvakantie. En heel eerlijk? Ik was er echt aan toe. Wat een bizarre start van het schooljaar. Al ruim twintig jaar sta ik voor de klas. Altijd de puberleeftijd. Deze leeftijd heeft zoveel heerlijke uitdagingen. Ik kan er nog steeds van genieten. De hormonen, de ontwikkelingen, de onvoorspelbaarheid… heerlijk. Maar dit schooljaar voelde het anders.
Meteen in de eerste weken van dit schooljaar voelde ik het al. De leerlingen zijn anders. Niet allemaal, maar zeker ruim de helft reageert anders, doet anders, werkt anders en denkt anders. Vooral dat laatste werd steeds opvallender. In het begin kon ik mijn vinger er niet op leggen, maar na verloop van tijd werd het mij duidelijk. Deze leerlingen, tweedejaars en derdejaars vmbo, hebben nog last van de twee lockdowns.
Onvoorziene gevolgen van de coronalockdowns
Ze waren koud van de basisschool af, net gewend aan de middelbare en toen kwam corona. Een eerste lockdown. Online les. Geen fysiek contact meer. Ze moesten omgaan met Teams en thuis heel veel discipline hebben. Vele vielen door de mand en belandden tussen wal en schip. Lastig, want als mentor en docent voel je je machteloos. De eerstejaars werden tweedejaars en weer volgde er een lockdown. Gelukkig waren we er op school beter op voorbereid, maar wat bleef was het enorme gemis aan leerlingen voor m’n neus.
Afgelopen zomer werd bekend dat we weer teruggingen naar ‘normaal’. De tweedejaars werden derdejaars. En tot mijn verbazing had ruim de helft geen discipline, geen zin, geen motivatie en zeker geen besef van het PTA, laat staan alles op het gebied van examens of bovenbouw. Op de gangen was het druk. De leerlingen zijn laks, brutaal, kortaf, soms over de grens qua opmerkingen, soms zelfs zeer onvriendelijk. Het respect voor mij, of de docent in het algemeen, leek verdwenen te zijn.
En ja, het blijven pubers, maar deze mate van laksheid heb ik nog nooit eerder gezien. Geen besef van verantwoordelijkheid. En daarnaast de respectloze manier van reageren.
Herontdekking van het schoolsysteem?
Ik werk op een rustige middelbare school buiten de grote stad. Over het algemeen heb ik geen heel gekke of buitensporige leerlingen voor m’n neus. Maar nu val ik dagelijks stijl achterover van verbazing. Een voorbeeld?
Er komt een discussie op gang tijdens mijn les. Leerlingen vragen aan mij voor welke acties je op het matje moet komen bij de directeur. Ik leg ze uit wat er zoal niet mag. Het antwoord? ‘Dus als ik net buiten school een bejaarde van zijn fiets trap hoef ik niet naar de directeur?’ Vreemde denkwijze toch?
Tijdens de lessen zie ik hoe ze worstelen met het schoolsysteem. Tegenover elkaar is het haantjesgedrag veel langer bezig dan elk ander jaar. Een grote mate van performance is duidelijk te zien. Welke leerling is eigenlijk wél zichzelf? Gelukkig zijn ze er wel, maar wat is het gros opvallend bezig met het herontdekken van de school.
Hopelijk komen ze er niet té laat achter, want de eerste resultaten van de toetsweek in leerjaar 3 zijn zeer schokkend. Zorgwekkend zelfs. Misschien moeten we er na de herfstvakantie maar eens een mentorles aan wijden. Hoe werkt school ook al weer en wat wordt er van wie verwacht?
Of het voldoende zal zijn?
Terug naar normaal?
De tijd zal het leren, maar ik denk dat deze generatie nog lang last zal hebben van de gevolgen van de lockdowns.
Wat zijn jouw ervaringen in de klas met teruggaan naar normaal? Deel ze hieronder met ons! En lees ook eens onze blog over hoe je leerlingen motiveert na corona.
