Het lijkt wel of pubers vroeger veel beter wisten wat ze wilden worden. Komt dat omdat ze vroeger minder keus hadden? Of omdat ze vaak wilden worden wat hun vader of moeder ook was geworden? Brandweerman? Bij de politie of in het ziekenhuis? Tegenwoordig willen ze graag rijk en beroemd worden. En het liefst zo snel mogelijk. Zo wordt het ons als mentoren en docenten wel erg lastig gemaakt om iets voor ze te betekenen. Of toch niet?
Zó veel mogelijkheden
Als puber heb je het niet makkelijk. Er zijn tegenwoordig zo gigantisch veel keuzes en mogelijkheden dat ik wel snap dat onze leerlingen door de bomen het bos niet meer zien. En dan heb ik het nog niet gehad over alle invloeden van buitenaf door o.a. influencers en de socialemediakanalen. Dat laatste is van grote invloed op onze leerlingen. Hoe ga je daar als mentor in vredesnaam mee om?
Invloed van de mentor
Naast al het lesmateriaal zoals LOB-opdrachten en vragenlijsten, die tegenwoordig gelukkig meer beschikbaar zijn dan vroeger, is het vooral belangrijk dat je met de klas en met je persoonlijke mentorleerlingen het gesprek aangaat. Praat met ze. Kijk naar ze. Luister naar ze. Wat leeft er bij ze? Hoe zien zij de toekomst voor zich? Dat kan natuurlijk klassikaal in een mentorles, maar een zaadje planten gaat veel sneller als je jouw leerling de persoonlijke aandacht geeft die hij nodig heeft.
De passie van Harm
Een paar jaar geleden zat Harm in mijn mentorklas. Harm kon waanzinnig goed piano spelen. Tijdens de pauze kwam hij geregeld even bij me binnenwandelen om een video te laten zien van een opname die hij thuis had gemaakt. Als ik hem vroeg of hij er al meer mee gedaan had dan alleen thuis piano spelen, zei hij telkens weer: “Nee, zo goed ben ik niet. En trouwens, mijn ouders zeggen dat ik met pianospelen niet mijn geld kan verdienen.” Het was overduidelijk dat hij werd beïnvloed door wat zijn ouders ervan vonden. En reken maar dat alle pubers willen dat hun ouders trots op ze zijn. Dus als je ouders het afraden om je passie te volgen, moet je sterk in je schoenen staan om het tóch te doen.
Een piano regelen voor op school was iets te ingewikkeld. Maar gelukkig bood een collega aan om haar synthesizer een poos op school neer te zetten. Ik begon Harm te missen in de pauzes en vroeg hem waar hij tegenwoordig zijn pauze doorbracht. Trots en met een grote glimlach: “Boven, mevrouw! Daar mag ik namelijk in de pauze op de synthesizer spelen!” De volgende pauze zocht ik hem op, en verrek: ik hoorde de prachtige muziek al halverwege de trap. Harm heeft ruim 2,5 jaar lang elke pauze muziek gemaakt en durfde mede daardoor in zijn laatste leerjaar zijn passie te volgen en zich aan te melden voor een muziekopleiding.
Zaadjes planten
‘Wat wil ik’ heeft vooral te maken met ‘wie ben ik’. Om er als puber achter te komen wie je bent en wat je wilt in het leven, zijn een paar cruciale dingen nodig. Tijd, informatie, maar vooral persoonlijke aandacht. Dat laatste wordt vaak onderschat. Probeer als mentor tijd te maken voor je leerlingen en ga het gesprek met ze aan. Ook individueel. Júist individueel. Dat kan al in een kort pauzegesprekje. Is jouw leerling helemaal vol van die ene influencer? Vraag eens door! Waaróm is het juist deze influencer? Laat ze er meer over vertellen. Luister naar ze. En geef ze even dat momentje van persoonlijke aandacht. Dat verdienen ze allemaal. En ik spreek uit ervaring als ik je verzeker dat op die kleine momenten de mooiste zaadjes geplant worden. Grote kans dat juist dáár de prachtigste melodieën uit zullen bloeien.
