Samenwerken. Het klinkt gemakkelijk, maar waarom doen we het dan toch nog te weinig? En waar ligt dat aan? Mentor Angelica merkt dat onderschat wordt hoe belangrijk het voor een klas is dat wij als docenten en mentoren samenwerken met onze leerlingen. Zodat we samen goed op de hoogte zijn van de behoeften van een klas. Waarom nemen we daar dan nog altijd te weinig tijd voor?
Pas maar op voor die klas …
“Oh, heb jij straks 2t12? Nou, berg je maar, want ze zijn onuitstaanbaar vandaag!” Collega’s in de teamkamer die klagen over een moeilijke klas; het gebeurt overal. De vraag is: wat kun je er mee? Iedereen weet dat het even oplucht om van je af te praten, maar op deze manier klagen over een klas heeft ook negatieve gevolgen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor de nieuwe collega die straks deze klas voor het eerst gaat lesgeven. Met welk gevoel loopt hij straks naar het lokaal? Het kan zelfs zo snel een eigen leven gaan leiden dat binnen een paar weken de klas tegen een docent zegt: “Iedereen weet dat wij de lastigste klas zijn.”
Leerlingen een stem geven
Over een paar weken staat bij ons de leerlingbespreking op de agenda. We bespreken samen met de lesgevers de met name ‘moeilijke’ klassen. Er ontstond een briljant idee: we laten de klassen die we gaan bespreken eerst zelf aan het woord. We laten de leerlingen opschrijven wat ze goed vinden gaan en wat ze nodig hebben van een docent om tot werken te komen in de les. Zo gezegd, zo gedaan.
Het is dinsdagochtend en ik ben in mijn lokaal om een tweedejaars klas CKV te geven. De radio staat aan, de bel gaat en de klas stroomt vol. Ik sta bij de deur en maak met iedere leerling kort oogcontact. “Goedemorgen, goedemorgen”. Zodra ze zitten gaat de radio uit. De klas weet dat mijn les dan begint. “Vandaag starten we met iets heel anders. Ik heb namelijk jullie hulp heel hard nodig.” De laatste leerling die nog aan het kletsen was stopt zijn gesprek en iedereen is stil. Nieuwsgierige blikken kijken mij aan. Als ik de klas uitleg waarover wij met alle lesgevers vergaderen, luisteren ze aandachtig. Ik leg ze uit dat komende week de lesgroepen besproken worden en dat ik daarom de hulp en mening van de leerlingen enorm belangrijk vind. “Wat maakt een docent een goede docent?”, vraag ik aan de klas. Sjoerd roept meteen: “Uitval! Als we gewoon vrij krijgen!”. Als ik uitleg dat ik met die uitspraken niet kan aankomen bij een vergadering, beginnen ze mijn vraag toch serieus te nemen.
De klas is ingedeeld in groepjes. Ze schrijven op wat de kwaliteiten zijn van een goede docent. Wat deze docent in hun ogen goed doet en wat hen helpt om aan de slag te gaan in de les. Ze zijn druk aan het schrijven. ‘Korte instructie, prettig volume, behandelt ons respectvol, hippe kleding, ontspannen, heeft geduld, hoeveelheid huiswerk is oké, altijd dezelfde planning, even ons ding laten doen, enzovoort’. Wat opvalt is dat ze het erg fijn vinden dat er naar hun mening gevraagd wordt. Uiteraard bedank ik de klas en beloof ik ze dat ik alle aantekeningen meeneem naar de vergadering.
De eerste effecten
Drie weken later komen er groepjes leerlingen op me af terwijl ik met mijn koffie richting mijn lokaal loop. “Bedankt mevrouw! Het helpt echt.” Er gaat niet meteen een lampje bij me branden en als ik vraag wat ze bedoelen beginnen ze enthousiast te vertellen. “Bij wiskunde gaat het al een stuk beter en bij Nederlands is het echt leuk geworden. Ik heb zelfs al een voldoende gehaald. Alleen nog niet alle docenten dragen hippe kleding, maar daar kunt u waarschijnlijk niks aan doen.”
Kracht van samenwerking
We zijn heel goed in het roepen dat een klas lastig is, maar gaat dat ons verder helpen? Nee. Het is belangrijk dat we tijd maken om samen goed te kijken naar de lesgroepen. Sparren met de lesgevers bij elkaar. Samen op zoek gaan naar de juiste manier van lesgeven. Uiteraard zijn methodes en mentorlessen helpend, maar hoé je het overbrengt aan de klas is nog veel belangrijker. En met name hoe we dat allemaal zoveel mogelijk op dezelfde wijze doen. Met de tips van de leerlingen daarin meegenomen. Ga het gesprek hierover met ze aan, want je zult verbaasd staan hoeveel je van ze kunt leren. En ten slotte: blijf vooral jezelf, ook met je eigen kledingstijl.
