Wat gebeurt er binnen de muren van het voortgezet onderwijs? Hoe bereiden mentoren hun lessen voor en hoe maken ze leerlingen enthousiast? Op dit soort vragen geven we antwoord door regelmatig het podium aan de hoofdpersonen te geven. Teamleiders, mentoren, leerlingen en ouders bloggen op eigen wijze over hun ervaringen. In deze blog is het woord aan Angélica Ettema, docent CKV en mentor op het Yuverta College in Montfoort. Ze kijkt erg uit naar de start van het nieuwe kalenderjaar en in het bijzonder het EK waar een oud-leerling aan meedoet.
De jaarwisseling. Start van een nieuw jaar. Denk jij in kalenderjaren of in schooljaren??
Als de kerstvakantie weer voorbij is en ik uitgerust weer richting school ga ben ik meestal het weekend daarvoor al bezig met school. In mijn hoofd en vaak ook letterlijk op de laptop. Als je me dan vraagt of ik in kalenderjaren of schooljaren denk dan heb ik persoonlijk het antwoord niet meteen klaar. Als ik het letterlijk neem dan denk ik toch in schooljaren, maar figuurlijk en emotioneel denk ik meer in kalenderjaren. Of eigenlijk in nog kleinere losse periodes met na elke vakantie weer een frisse nieuwe start. Zo ook dit jaar in de eerste week van januari. Een nieuwe start.
Bijna iedere mentor/docent ervaart de weken voor de kerstvakantie als erg druk. “Ik ben echt toe aan vakantie” is een uitspraak die ik geregeld hoor. En als je dan erg druk bent kun je meestal minder hebben, liggen de irritaties op de loer en merk je dat de lontjes korter worden. Bij collega’s, bij leerlingen en bij onszelf. Heb ik die leerling die wéér zijn telefoon pakt dan té snel de klas uit gestuurd? Of heb ik die leerling die me in de pauze komt opzoeken dan toch té snel weggestuurd omdat ik mijn pauze echt even nodig had? Het is natuurlijk een wisselwerking maar ik voel me wel verantwoordelijk. Elke leerling verdient net zo veel aandacht op de 1e dag van het jaar als op de laatste dag voor de kerstvakantie. Maar neem het jezelf niet kwalijk dat het vaak anders loopt.
Vooruitkijken en keuzes maken
Persoonlijk kijk ik er vaak erg naar uit om mijn lessen weer te gaan geven, na de vakantie. Een nieuwe start met de klassen. Alles wat voor de kerstvakantie gespeeld heeft kan ik makkelijk vergeten. Eén van de leerlingen die me goed bijgebleven is was Stefan, een derdejaars leerling uit mijn mentorklas van 3 jaar geleden, die voor de kerst meerdere keren over de grens ging, verwijderd werd uit de klas en heel veel uren moest inhalen. Een typisch voorbeeld van een leerling die het nut van middelbaar onderwijs toen niet inzag. Die Stefan, die kreeg bij mij na de kerstvakantie een blanco start. Een nieuw kalenderjaar met nieuwe kansen. Waarbij ik als mentor samen met hem ben gaan kijken naar zijn toekomstplannen. Ik wist dat Stefan aan topsport deed en weinig andere toekomstplannen had. “Moet ik die LOB-opdrachten echt maken mevrouw? Hoezo? Ik weet toch al dat ik wereldkampioen wil worden en niks anders. En daar ga ik alles voor opzij zetten. Ook school mevrouw”. Uiteraard snapte ik Stefan en zijn toekomstbeeld. Tegen Stefan zeggen: “Jongen, je móet een mbo-diploma gaan halen”, is niet de juiste ingang. Bij Stefan heb ik de vragen gesteld: “Wat doe je allemaal in jouw sport? Wat kun je daaromheen doen? Stel je krijgt een blessure? Wat zou je dan gaan doen? Zou je bijvoorbeeld coach willen worden? Of een eigen sportschool willen beginnen? Misschien is een marketing of economische mbo-opleiding wel iets voor jou Stefan zodat je later, naast je topsport, zelf coaching kan gaan geven? Of zelfs een eigen zaak kunt starten”.
Kijken door de ogen van de leerling
Ik merk dat het helpt om te kijken door de ogen van de leerling. Ik spiegel hen situaties voor die passen bij het dagelijks leven dat ze leiden. In het geval van Stefan zijn dat situaties waarin topsporters naast hun carrière ook zijn gestart als trainer of coach. Wat heb je daarvoor nodig? Tijdens de LOB-lessen is het goed om dit te bespreken en samen te kijken naar ‘wat vind je leuk’ en ‘waar ben je goed in’. En dat het lastig is voor een puber van 14 om nu al zover vooruit te kijken, ja….. Dat is heel begrijpelijk. Soms is het dan ook prima dat ze hun keus baseren op de prioriteiten die spelen. Stefan koos voor een mbo-opleiding die hij makkelijk aan kon, zodat hij nog heel veel uren kon steken in het trainen. En deze week hoorde ik dat hij Nederland mag vertegenwoordigen op een EK. Hoe gaaf is dat! Die jongen komt er wel.
Wil jij leerlingen beter kunnen begeleiden in het maken van keuzes? Overweeg dan een mentortraining te volgen via onze Tumult Academy. Bekijk hier onze trainingen!
