De begrensde liefde

Gepubliceerd op: 16 januari 2014
Door: Arnoud Kuijpers

Het nieuwe jaar is nu echt begonnen, tijd voor bezinning over het afgelopen jaar. De feestdagen vier je samen met je geliefden. Het is dit sociaal contact dat dit feest zo gezellig maakt, alhoewel: voor sommigen zijn de feestdagen een straf. Een veelgehoord argument tegen de digitalisering van de huidige maatschappij is dat mensen daardoor geen echt contact meer met elkaar hebben. Maar het één sluit het ander toch niet uit? Sterker nog: ik denk dat digitale en echte contacten elkaar versterken en nodig hebben.

De begrensde liefde
Foto: joiseyshowaa

Contact via sociale media
Hoe ver kan je als docent gaan, in het hebben van contact met leerlingen via sociale media? Uit onderzoek van EenVandaag blijkt dat 52% van de ondervraagde scholieren ‘bevriend’ is met docenten op sociale media. Een kwart van hen geeft zelfs aan dat docenten ook wel eens reageren op berichten die zij plaatsen. Het is vooral dat laatste waar je als docent erg voor uit moet kijken.

Ik heb mijn facebookpagina helemaal afgeschermd voor mijn leerlingen: zij kunnen niets zien, behalve mijn profielfoto. Derhalve wijs ik vriendschapsverzoeken van leerlingen ook af. Op Twitter heb ik zowel een persoonlijk als een docentenaccount. Dat laatste gebruik ik alleen in gevallen waarbij dat voor mijn werk nodig is. Toch kan ik niet voorkomen dat leerlingen mij ‘volgen’ op mijn persoonlijke account en dat maakt mij niet zoveel uit. Mijn ‘persoonlijke’ Twitter gebruik ik namelijk alleen voor onderwijsgerelateerde interesses, voor leerlingen is dat niet interessant.

Whatsapp
Een ander verhaal is Whatsapp. Whatsapp is onder jongeren momenteel de meest gebruikte vorm om contact met elkaar te hebben. Ook ik gebruik Whatsapp, en ja: daarmee onderhoud ik ook contact met mijn leerlingen. Met mijn mentorgroep heb ik sinds dit schooljaar een groepschat waarin ik informatie kan delen. Wat een uitkomst is dat! Geen onnodige mailtjes naar iedereen, maar meteen contact. En in tegenstelling tot e-mails, weet je zeker dat leerlingen je berichten ontvangen en lezen. Zo kan ik sommige mentorleerlingen achter de broek aanzitten, polsen of alles goed gaat en heel belangrijk: kijken hoe de leerlingen met elkaar omgaan. Via een groepschat wordt al snel duidelijk hoe de groep in elkaar steekt. Tot slot ontdekte ik laatst nog een voordeel: leerlingen vragen elkaar om raad tijdens het leren van een proefwerk. Een ideale manier om elkaar te helpen!

Nu hoor ik je denken: daar heb je toch geen Whatsapp voor nodig? Dat moet je juist ‘face-to-face’ doen. Mee eens: als ik de tijd zou hebben om dat te doen, deed ik het. Maar die tijd heb ik amper. En natuurlijk grijp ik persoonlijk in als dat nodig is: ik zie mijn leerlingen immers 1 keer per week in een mentorles en 3 keer per week tijdens mijn reguliere lessen.

Mag één op één contact via Whatsapp?
Maar ga ik een streep te ver als ik één op één contact heb met een mentorleerling of een andere leerling? Zou ik een persoonlijk berichtje moeten negeren als ik die toegestuurd krijg? Ik vind van niet. Ik denk dat het geen probleem hoeft te zijn, mits jijzelf een grens afbakent en aanvoelt.

Dit laatste geldt overigens ook voor het contact met leerlingen in het ‘echte’ leven. Mag ik een leerling thuis bezoeken als het niet goed gaat? Mag ik een deal maken met een leerling maken dat ik voor hem ga koken als hij zich goed gedraagt? Mag ik met een leerling naar een voetbalwedstrijd om hem zo te motiveren in mijn lessen? Dit zal waarschijnlijk geen probleem zijn, mits het om een mannelijke leerling gaat. Maar gaat het om een leerling van het andere geslacht, dan ga ik een grens over. En die grens ga ik niet over.

De begrenzing
Iedere docent moet tegenwoordig bewust bezig zijn hoe hij met zijn leerlingen communiceert. Het is logisch dat ik gedwongen word hierover na te denken, maar vervelend is dat wel. Ik heb het allerbeste met mijn leerlingen voor, daarbij maakt het geslacht voor mij niets uit. De manier waarop je dat doet, is via ongeschreven regels begrensd, terwijl de liefde voor mijn leerlingen grenzeloos is.

Misschien vind je dit ook interessant

2 Responses

  1. Een mooi persoonlijk verslag van hoe jij omgaat met een probleem waar iedere docent zich in essentie voor geplaatst ziet, of het nu directe contacten zijn of die via sociale media.
    Waar zijn de grenzen, wie bepaalt die voor wie?
    Een interessante wending die het verhaal krijgt in de laatste twee alinea’s is de koppeling naar geslacht en mij bekroop hierbij ineens de vraag in hoeverre (helaas ook) de (bekendheid met) de seksuele voorkeur van de docent(e) hier een rol speelt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Search